Aklıma Düştügünde Şiiri - Ayhan Yaymaz

Sen aklıma düştügünde,
kan kaybeden bir şiirin dizeleri toparlanırdı.
Bir çocuk düşerdi içime,
elleriyle gökyüzünü kavrayan,
dizleri yaralı ama gülümseyen.

Sen aklıma düştügünde,
mevsimler şaşırırdı yolunu.
Kış, baharın avuçlarında erir,
ölüler mezar taşlarını unutup uyanırdı.
Kayıp denizciler pusulasız yol bulur,
en uzak limanlarda bile ismin fısıldanırdı.

Aklıma sen değdiğinde,
boğazımda bir yaşamak düğümlenir,
kelimeler dilime varmadan kanat çırpar.
Sokak lambaları daha geç söner,
rüzgar eski aşk mektuplarını yeniden okurdu.

Tuzum, okyanusa düşen bir damla bal,
zehrim, cennetten kopmuş bir meyve olurdu.
Ve ben, senin adını anarken
bütün harfleri kutsal bilirdim.