Yaradan Şiiri - Neslihan Isındere

Tüm ayrılıklar yakama yapışmış
Boğulacak gibi oluyorum...
Huzur bulacağım bir ses duysam
Yada hissetsem ensemde bir nefes...
Tüm kaybettiklerimi karşımda görsem
Daha fazla ölüp ölüp dirilmesem...

Tüm unuttuklarım aklımın köşesine sinmiş
Ne zaman kaybetsem kendimi
İzin vermezler hatırlatırlar kendilerini...
Kiminin elinde ince uçlu bıçak
Giderken açtıkları yaraları pansuman ederler!
Deşerek tekrar tekrar her birini...
Kimilerinin elinde bir avuç sevgi
Sürerler incitmeden açık kalan yaralarıma...
Şifa bulurum
Onlarla yeniden kaybettiğim beni bulurum...

Sonra O gider
Öyle bir giderki
Şaşar kalır insan
Önceden açılan yaralarda neymiş!
İnim inim inlersin
Aldığın her nefeste ömrünü tüketirsin
Şifa olamaz acına hiç bir sevgi,
Ne olursa olsun dermanı yine onda ararsın...
Gelse dersin
Bir kere gelse
Öpse açtığı yaradan
Yalvarırsın sesimi duysa Yaradan...

Gelmez!
Öpmez!
Yinede ümidini kesmezsin ama
Gelmesede
Duymasada sesini
Vardır bir duyan seni
Unutmazsın
Tüm dertlerin dermanı vardır
Yeter ki istemesini bil seni Yaradandan...