Hani zamanla unutuluyordu, hani zaman her şeyin ilacıydı.
Oysa zamanla geçip giden sadece ömürdü ve sadece biraz
daha az hatırlıyordu insan, daha fazla büyümesine engel
olabiliyordu. Yani yaralar hep aynı kalıyordu. Zamanla
daha az kanasa da o hep sarmak zorunda kalacağın,
geçmeyecek bir yaraydı...
çan eğrisi tersten işlemekte
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Devamını Oku
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta