Yara... Şiiri - Taylan Çiçek

Kara
Kapkara bir ay ışığıdır
Bembeyaz gökyüzüne asılı duran
Bahtımızdır aslında
Ya da kaderimizdir
Bu telaş
Bu hengâme
Bir mutlu olma halidir bu sükût
Bu tefekkür
Ve belki de koca bir çaresizliktir bu belkiler
Ve hiçbir şey yapamamanın acizliği içinde yol alan
Bu canhıraş zelzele…

Yara
Koca bir yaradır
Yüreğimin Akdamar’ında açılan
Kışa, kara ve buğusu betona sürülü kana inat
Yaşamaya yeminli esmer nefesler
Yaradır…
Yaradır kabuğu bende
Acısı bana uzanan gönüllü bir elde
Buğulu bir nefeste…
Yaradır
Yardan ayrı nefeslerin
Zahiri müsebbibi enkazlara, yığınlara yazılan
Vatansever tümceler
Tek dilli tek soluklu imgeler
Yaradır ve yaralıdır vatan…

Ara…
Kısa bir aradır
Canlı yayında bağlanılan cansız bedenlerin
Soğuk ve tozlu görüntüleri
Uzun bir aradır çok kısa bir sonsuzluğa…
Ve “evet …. şimdi söz sendenin” en acı halidir
Bu soğuk prova
Bu yalınayak telaş
Bu can pazarı
Bu üç yıldızlı ölüm molası
Yayına yetişecek son ısmarlama gözyaşları
Ve sipariş edilmiş son acıdır hayata
Bu uzun ara
Bu kırık kamera…

Tut ki gecedir
Beyazdır, tutkulu bir ayazdır
Ağır ağır soğuyorum, üşüyorum tüm temennilere
Tut ki gecedir
Kardır, bir düşe kertilmiş efkârdır
Ağır ağır ölüyorum,
Yaşar adım geçiyorum yardan
Bu soğuk bu uzak bu tek renkli diyardan
Bir sitemdir herkese
Ölürken bile benim olmayacak bu çok sevdiğim vatandan
Kimsesizce gidiyorum…