Yara Şiiri - Ömer Yücekaya 2

geç iyileşir benim yaralarım
küçük bir kesik bile
kolay kabuk bağlamaz

benim zafiyetim mi
yoksa beni yaralayanların mahareti midir
bilmiyorum
tek bildiğim
kanayan yarayı
hemen Rakıyla dağlarım
evet yanlış duymadınız
bildiğiniz aslan sütüyle dağğ laa rımm

“-bu pahalılıkta Rakıyı bulduk bir de yaraya mı dökeceğiz”
diyen bazı Rakısamış abilerimiz ve kerli ferli doktorlarımız
bu yönteme karşı çıksa da
inanın
ölümcül olmayan bazı yaralar bu yöntemle
çabucak kapanıp
kabuk bağlıyorlar

“aslında küçük kesiklere deniz suyu da iyi geliyor da
şimdi Ankara’da nereden bulayım deniz suyunu”

gelin görün ki bende bir yara var
piiiuuuu
Allah kimseye vermesin
değil rakı sürmek
üstüne bir yetmişliği bile boca etsem
n a f i l e
illa ığıl ığıl kanayıp
sızım sızım sızlayacak

hele ki
avazı yanık bir bozlak duymayı görsün
öyle kanar ki
Kızılırmak olur akar mübarek
kan dinsin diye
üstüne ne bulursam döker
gah şiir sürer
gah türkü sararım da
bana mısın demez mendebur

bilseniz
ahh bir bill see nizz
kaç ay
kaç yıl
bu yarayla cebelleşip
üstüme sıvanmış bu lanetten kurtulmak için
kaç falcının kapısını aşındırdım da
bu yarayı kim açtı
nasıl açtı
niye açtı
bir türlü bulamadım

bu yaradan kurtulmak istedikçe
çapraz fişek eşkıya oldu
yollarımı kesti
kırk yıllık alacaklı gibi yakama yapıştı
hesap sorarcasına nereye gidiyorsun dedi
nee ree yee

sonra
çooook sonn raa
tuhaf bir şey oldu
kabullendim
evet
yine yanlış duymadınız
yarayı
yarayı açanı
yaradan akan kanı
kaa bull lenn dimm

kabullendikçe…
celladına aşık bir kurban gibi onu sevmeye
onunla dertleşip
onunla kadeh tokuşturmaya
zehriyle sevişen akrepler misali
onunla sevişmeye başladım

bir gece
bir yılkı atı gibi nefes nefese kalıp
o yaranın koynuna sığındığım bir gece
birden bire
bu yarayı başkalarının değil
hep ama hep kendim kanattığımı
ann laa dımm…