YARA
binlerce kez
yeniden
bi daha yeniden
başlamak isterken yaşama
ne zaman
nerede
neden konukladığımı bilmediğim
her yağmurda
her ayazda cerahatlanıp
sinsi sinsi
kabuk bağlayan
onulmaz yaralarım
keser günışığımı
bilirim ki
ara yerdeyim
naçarım
derman bilmem
ne sitemkarane bir dost
ne gönül eyleşecek
yarenim var
ki umuda yol olsun
gözlerim sis içinde
yüreğim dağbaşı
üşür ha üşür
kanar ha kanar
ayaz kesiği dallarım
nazlı mı nazlı
tutunsam kırılacak
yol vermez
aman bilmez
hoyrat ve kara gecelerde
düşlerin esiriyim
dönenir dururum
söylerim dinlenmez
susarım duyulmaz sanırım
ne kadar kanarsa
o kadar ağlarım sanırım
bitmez bu esaret
dinmez sızılarım sanırım
ama bir gün
yara gibi nedensizce
içime bir deniz girer
yosun kokularında
tuz basar
sağaltırım
adsız yaralarımı
ve sonra
umudun maviliğine sardığım
zambak kokulu
soylu akşamları
son gemiye yükler
yeni sabahlara doğarım… 22.1.2012
Kayıt Tarihi : 4.7.2017 16:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!