Yâr Yanında Şiiri - Adem Karafilik

Kara kara abalar yüklenirken omuzlarıma
Alnımda çizgiler birikiyor yârin koynunda

Buseleri üşütüyor yüzümdeki tebessümleri
Sabırlarla beslediğim alaca karanlıklarda

Kâr etmiyor hayatı sarmaya yapay sevdâ sözleri
Varla yok arası buz kesen taşlaşan bakışlarında

Güneşi yıpratıp ışığı kesiyor haykırışları
Mısralar geçit vermiyor aykırı gün doğumlarında

Ağaran saçlarım savrulurken râm olan rüzgarlarda
İşlemiyor işkenceler penceresiz karanlık odalarda

Hayâli ürpertiyor her dem şimşeklerin aydınlığında
Yıldırımlar doyumsuz ezgi oluyor kulaklarımda

Gururu yaktım Leylâ diyerek yâr diyerek
Payıma hicrân düştü mutluluk halâ rüyalarımda