Yar Dedikçe Yare Düştü

Dağ başında bir kuş öter
Seher vakti cana yeter
Sinesinde güller açar
Bende ki can oda düştü

Yâr dedikçe yâre düştü
Gözyaşı yaş, yere düştü
Ayrılık bir kara yeldir
Savruldu da yele düştü

Cam başından yâr uçtu
Bahçe duvar yas tuttu
Gelincikler buz tutuştu
Aşk gamında vurdu keder

Hasretinden baca tüter
Kavurur yakar kül eder
Gül kokusu yâre düşer
Savruldu da n’ola düştü

Her yerde seni aradım
Bulmayınca hasret kaldım
Yaza yaza kala kaldım
Ayrıldın da n’ola düştü

Çıldır gölü kara yazım
Yar başıma bela aldım
Aşk yurduna mezar kazdım
Yâr dedikçe n’ola düştü

Gönül düştü gurbet ele
Halil oğlu vurdu tele
Düşlerimde yâr sen bile
Yâr dedikçe yâre düştü