çatlayınca emanet saksılar kolumda
polene kel çiçeklerimi kuma gömdüm
ağıt yakan kadın entarisiydi, içime işledi kahve içişin
esmer teninden uzak tren yevmiyesi
ve dalında çiçek bekledim kuş bakışı
hala aklımda sevdiğin şarabı koklamadan içişin
tatsız kültüre rağmen, oksijeni ile lezzetli nefesin
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var