Yaprak Şiiri - Nükhet H Pezek

öylece bıraktım kendimi

akıp giden su üstünde

yüzen yaprak gibi...

direnişler, kavgalarım hayatla

bekleyin beni

yorgunum çok...

güneş, ısıtsın tüm hücrelerimi

soğuk ne varsa alsın, insanlardan kalan

yağmur, yıkasın tüm izlerini hayalkırıklarının

öylece bıraktım kendimi

kendimle kalıp

kendime yolculuk bu

belki uçurum sonu,

çağlayanlar içinde kaybolacağım,

belki sığınacak bir liman,

kimbilir belki denize varır yolum

balık olurum yeniden......