Ağaçtan yere düşerken yaprak,
sessiz sessiz ayrılıyordu.
Artık geri dönemeyeceğini bile bile,
son kez bakıyordu arkasına...
Hayat bulduğu yere veda ediyordu gözleri,
hoşçakal bile diyemiyordu dudakları,
düşeceği anı bekliyordu gözlerini kapatarak,
içimde bir merak
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı
Devamını Oku
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta