Ağaçtan yere düşerken yaprak,
sessiz sessiz ayrılıyordu.
Artık geri dönemeyeceğini bile bile,
son kez bakıyordu arkasına...
Hayat bulduğu yere veda ediyordu gözleri,
hoşçakal bile diyemiyordu dudakları,
düşeceği anı bekliyordu gözlerini kapatarak,
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Şehre simsiyah bir kar yağar
Yollar kalbimle örtülür
Parmaklarımın arasından
Gecenin geldiğini görürüm
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Devamını Oku
Şehre simsiyah bir kar yağar
Yollar kalbimle örtülür
Parmaklarımın arasından
Gecenin geldiğini görürüm
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta