Yansı... Şiiri - Fahri Fıratoğlu

deliriyorum
öfkemin duvarlarına çarparak
gurur ve duvar
ne kadar varsa yıkılmalı...

lanetlendim
aşkın çirkin rengiyle
ve karanlığıyla nurun

diş gıcırtıları ve böğürtüler

bu nasıl bir şeydir
adına ömür denmiş
bitmeyen çile
beni artık ne teselli eder
gördüğüm her çehre cehennem
ve benliğimi ateşten kurtarmak için
yok çarem...

Allah'ım bu kadar mı güçlü yarattın
ve bunca şeye dayanır mı kıldın
her zerrem parçalara bölünse
ve her zerremle tatsam azabı
kurtuluş umudum kalırmı ki...
ne elim sana açılacak el
ne yüzüm dönülecek yüz
ne dilim dolanır
yüreğimin sinirleridir gözlerim
baksam acep
kurtuluş umudum kalır mı ki...