Yoruldum artık,
sabahları kalktığımda yanlız uyanmaktan
ve de bilmekten,
akşam yine yanlız o yatağa gireceğimi.
Bunaldım artık,
sevmediğim bir işe gitmekten,
sadece para için,
insanların sorunlarını çözmekten,
ve bunun hergün tekrar edeceğini bilmekten.
Suskunum artık,
derdimi kimseye anlatamadığımdan,
kimsenin beni anlamamasından,
tek anlayanın sen olmandan,
senin de yok olmandan.
Korkuyorum artık,
birgün ayağımın tökezlemesinden,
ve tekrar doğrulup koşamamaktan,
geride kalmaktan bu hayat yarışından.
Ölüyorum artık,
dünya acıyı tek yaşadığımdan,
zamanın izleriyle boğuştuğumdan,
ölüyorum artık,
hayalini bile unuttuğumdan.
Kayıt Tarihi : 5.2.2008 10:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
birde okuduğunuz şiirlerime yan taraftaki PUAN VER bolumunden hakettiğini düşündüğünüz puanı verırsenız,beğeninizi görmüş olabılırım tesekkurler...

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!