Yanlızlığın Sokaklarında

........Yorgun savaşçı gibi acıyı emdim dudaklarımla.
Herkesin gönül evinde bir acı yanıyordu biliyorum.
Benim de yanıyordu. Diğerlerinden tek farkı;
bedenimde acımasızca kendi yüreğimi yakıyordum.
Herkes kendisine umut yollarında sevda çiçekleri ekerken
Ben yüreğimi törpülüyordum yanık ağıtlarda.
Yalnızlıklarda kendimi öldürüp umutlara gebe kalıyordum her sabah.
Şafak ağarmadan bir bilinmezliğe yürüyordum
Ayaklarımı su birikintilerine çarpa çarpa.
Tükettim umutlarımı yalnızlığın dar sokaklarında...