Yanlızlar Rıhtımı Şiiri - Havvanur Ocaklı

Işıksız bir yolda yürümeye benzer hayat
Acısıyla tatlısıyla bir ömür sürer insan
Bazen ağlarsın kaybettiklerine
Bazen özlersin hasret kaldıklarına
Yollara bakarsın geliyormu diye
Gelmekte olan sana çok uzaktaysa
İki damla yaş süzülür pencere kenarında
Biran kendini yanlız hissedersin
Kimin için ağladığını sen bile bilemezsin
Allaha dua edersin
Çarene çare istersen
Onu her an yanında istersin
Oyuncağını kaybetmiş çocuk gibi
Olduğun yerde döner durursun
Oflar çekersin elinden bir şey gelmeyince
Oturur bir sigara yakarsın gözlerine uyku girmez
O zaman anlarsın o yolcunun gelmeyeceğini
Anılar canlanır gözünde resimlere bakarsın
Sonra en çok sevdiği eşyalarını koklarsın
Onu kaybetmenin korkusu sarar içini
Duvarlarla dertleşrsin bir başına
Çıkarsın dışarıya hava almak istersin
Baktığın her insanda onu görürsün
Evler binalar yapmacık görünür gözüne
Çünki anlarsın o yoktur yanında
Akşam olur eve gelirsin
Bomboş odalar,onun eşyaları,ve gezip dolaştığı koridor
Haykırırcasına bağırmak istersin
Gözyaşların kan çanağı olmuştur
O an ölmek istersinn
Yanlızlar rıhtımında

Codexy