Üşüyordum yabancı yüzlerin kimliksiz koyuluğunda.
İnsanın sustuğu yerde kırılırmış umutlar.
Susmak ki sevene yapılan en haksız eylem.
Alışmak istemedim yasaklarla dolu şehrimde.
Yüreğim kimsenin içinde ısınsın istemedim.
Her susuşumda acıdım kendime.
Aşksız, sahipsiz; baktım üşümüş ellerime.
Çikolata kâğıdından çıkan bir şiirdi yalnızlığımı dindiren.
Kim bilir yabancı saydığım gözlerdi beklide,
Tenimi sarıp huzur veren;
Farklı çalmıştı telefonum.
Yabancıydı şu kalbimdeki sızı.
Anlam veremedim kendime.
Dudağımın kenarına asılıp duran şu tebessüme;
Tuhaf bir teslimiyetti gözlerinden yüreğime akan.
Kaçamak zamanlarda yıkmak tüm aykırı yasakları;
Ve yaşamak var seninle kuralsız, yasaksız.
Merhametsiz karanlık içindeyim
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Devamını Oku
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum