Hangi kavgaların çocuğuyum ben?
Ben şafağı hiç görmedim.
Hangi yolun yolcusuyum bilemem,
Ben güneşi hiç görmedim.
Hangi yarışların tuzağıyım ben?
Kaybedenin öfkesinde deliren,
Gece ve karanlık, zülmetle gelen,
Hangi baykuşun intikamıyım ben?
Ben güneşi hiç görmedim.
Hep güneşe koştum öyle zannettim.
Gözlerim sonsuzda martı misali,
Ağdım şafaklara, göğe ağardım.
Engin maviliklere kanadım,
Açıldım, önümde ukfun ötesi,
Sesini duymadım yoktu gölgesi,
Çırpındıkça dibe düştü cidâlim.
Ben güneşi hiç görmedim.
Hangi hırsın bedeliyim?
Hangi öfkenin son faturası?
Gençtim, sabrımı çiğnedim geçtim,
Sevincime yollar biçtim,
Bir hiç uğruna ıztırap çektim,
Bir hiç uğruna ölüm!
Hangi yanlışları günahıyım ben?
Ben güneşi hiç görmedim.
Karanlığı delecektik bir sesle,
Azmimizden kan damladı yürüdük,
Her yaradan renk topladık hevesle,
Işık yaptık yolumuza, yızdızları soluduk,
Hangi öfkenin çıldırdığı denizim ben?
Ben güneşi hiç görmedim.
Kayıt Tarihi : 30.6.2009 13:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (2)