Yanlış kalbin esiri Şiiri - Kamile Kaynak

Siyahıma beyaz olacağını sanmıştım oysa sen içimdeki umut ışığını da çaldın.
Karanlık dünyamı aydınlığa çıkaracağına inanmıştım. Asıl karanlığa terk eden sen oldun. O güzel gözlerindeki bakışların sevgi olduğuna o kadar emindim ki ama nerden bilebilirdim hiç sevilmediğini, sevmenin ne olduğunu bilmediğini.
Yanlış bir kalbin esiri olduğumun farkına vardım varmasına ama artık çok geç.
Payıma yine yalnızlık ve acı düştü.
Şaşırmadım aslında bu kadar mutluluk bile fazlaydı.
Sayende yine başladıgım noktadayım çıkmaz bir sokakta yapa yalnızım.
Şimdi çıkıp gelsen bir yalan daha söylesen inanırım. Gerçekleri yok sayacak kadar çok sevdim seni.
Kendimi bile yok sayacak kadar.
Bundan sonra nasıl devam ederim bilmiyorum.
Sular çekince kendini kıyıya vuran balıklar gibi hissediyorum.
Yaşama sebebim olmadan nefes almakta güçlük çekiyorum.
Yenilemem de dik durmak zorundayım.
Çünkü yenilgiyi kabul edersem sonum olacak.
Kendim için değilse bile beni sevenler için yaşamak zorundayım.
Nasıl olacak inan bir fikrim yok.
Tek bildiğim buna mecburum.
Yaşama tutunmalıyım.