Yankısız kuyu Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Çaresizim çaresiz, bir düğüm boğazımda,
Ne yana dönsem duvar, bir çıkmaz yoldayım.
Gece ağır bir örtü, bir soğuk ayazdayım,
İçimde fırtınalar, dışım kupkuru,niyazdayım.

Avuçlarım semada, titrek dualar birikir,
Dilimde eski sözler, bin pişmanlık tortusu.
Her nefes bir tövbedir, belki affa götürür,
Ama kalbimde dinmez o tanıdık korkusu.

Hasret yakar derinden, kor bir alev misali,
Adın düşer dilime, en savunmasız anda.
Özlem bir deniz olur, yutar bütün hayali,
Kaybolurum içinde, çaresiz bir limanda.

Dualar biriktirsem göklere kat kat yine,
Pişmanlık denizinde boğulsam her gecede,
Tövbe etsem bin defa, dönsem de en başa ben,
Bu çaresizlik dinmez, sensizlik vurur bedenime.

Ah, bu dipsiz boşlukta bir yankı bekliyorum,
Bir ses, bir işaret, bir umut ışığı...
Çaresizim çaresiz, sadece özlüyorum,
Duamda, tövbemde, pişmanlığımda aynı zulum.