Yanıp Tutuşan Alev Şiiri - Hüseyin Turhal

Sen bir yangınsın, ruhumu saran,
Bedenim sarsılır, adınla yanan.
Bu aşk, bir fırtına, ne durur ne diner,
İçimde bir volkan, coşkunca gürler.

Gözlerin değil, sanki iki kor parçası,
Bana değdiğinde başlar kalp sancısı.
Ne kural tanırız, ne de bir sınır,
Bu tutku bizi baştan sona sarar, ısınır.

Ne zaman yaklaşsan, nefesim kesilir,
Her öpüşünle dünya yeniden gelir.
Sen benim en büyük hatam, en doğru yolum,
Sensiz geçen her an, sanki bir hiç olur.

Ellerin tenimde, bir imza gibi kalır,
Bu deli cesaret bizi sonsuza alır.
Ateşten bir nehir akıyor damarımda,
Yanmak pahasına, kalmak yanındayım da.