Yanında olamadığım Şiiri - Murat Ülkü

Yanında olamadığım, her nefes yarım,
Öpemediğim, sarılıp koklayamadığım.
Yeni bedeni uzakta birini özlemek var ya;
İşte o ölümü özlemek gibi, beni bitirdi.
Ruhum bedenimden firar etti,
Nefes almayı bile unutturdu..

Ne bir derman kaldı ne de bir çare;
Özlemek, gözlerimde birikmiş acı.
Her gece kurduğum tek bir düş, çare,
Bu Gece Gelsem Yanına, bitse bu iskence.
Usulca girsem o kapıdan, kimse duymadan,
Sadece sen ve ben kalsak, zamana meydan okuyan.

Uzansam Koynuna, tanıdık huzura,
Bütün dünya sussa, bütün dertler dursa.
Üşüyen tene sarılsam o narin boynuna,
Ayrı geçen kışların ayazı dinse.
Ellerim Dokunsa titrekçe, titreyen soğuk Ellerine,
O an bitse bütün yorgunluğum, bütün kederim.

Konuşmadan Baksam içime işleyen Gözlerine,
Sonsuzluğun sırrını okusam o derinlikte.
Suskunluğumuz, binlerce söze bedeldir bize,
Ve Doyasıya Koklasam Seni, çeksem ta içime.
Özlemek, artık ölmek olmaktan çıksa,
Seni bulmak, yeniden doğmak olsa.

Geceler şahit olsun, bu kavuşma rüyasına,
Bir daha bırakmam seni, ne bir güne ne bir aya.
Unutsam adımı, unutsam tüm dünyayı,
Seni unutmam, bu can tende kaldığı süre.
Bu yangın bitsin, bu amansız hasret artik dinsin,
Ömrümün her anı, koynunda başlasın, koynunda bitsin...