Yanımda sen olsan. Şiiri - Nurgül Ankara

Yanımda olsan, sen konuşsan,
Ben sessizce seni dinlesem.
Sesin masal gibi gelir bana,
Gözlerine bakarken, o derinlikte kaybolsam.
​
Yanımda olsan, her sözün inci tanesi,
Usulca dinlesem, ruhuma aksa sesin.
Şiir olurdu sesin, huzurla dolu bir nehir,
Gözlerinin derinliğinde kaybolsam, yok olsa şehir.

​Yanımda olsan, sadece sarılsam sana,
Sıcaklığını hissetsem.
Zaman dursa, hiç geçmese,
Güneş hiç doğmasa,
Ama yalnızca sen olsan yanımda.
​
Yanımda olsan, her mevsim bahar olsa,
Kışın soğuğunda bile içimiz ısınsa.
Bir battaniye altında, film izlerken uyuya kalsak,
Uyanınca birbirimize sımsıkı sarılsak.

​Yanımda olsan,
Sevgi sözcükleri kursak,
Dertleşsek, ağlasak.
Sonra rakı muhabbeti yapsak,
Mezemiz sevgimiz olsa.

Sen olsan yanımda, küçük bir kaçamak yapsak,
Bilmediğimiz bir kasabada kaybolup kalsak.
Eski bir taş evde, pencereden denizi izlesek,
Kahvemizi yudumlarken, sadece susarak sevişsek.
​
​Sen olsan yanımda,
Genç âşıklar gibi el ele yürüsek,
Doğan güneşi birlikte izlesek,
Güneşin alaca kızıllığında kaybolsak.

Yanımda olsan, gökyüzüne baksak, yıldızları saysak,
Hangi yıldız bizim, diye tatlı bir tartışmaya dalsak.
En parlak olanı seçsek, ona ismimizi versek,
O yıldızın altında, sonsuza dek söz versek.

​Yanımda olsan,
Olta atıp denize balık tutsak,
Sonra o balıklara kıyamayıp,
Sevgilisiyle buluşturmak için,
Geri atsak denize.
Göz göze gelip kahkaha atsak.

Sen olsan yanımda, hayat bir şiir olsa,
Her dizesi aşk, her kelimesi mutluluk dolsa.
Yazdığım en güzel eser, yaşadığım en büyük heyecan,
Seninle geçen her an, en değerli zaman.
​
​Yanımda sen olsan, sadece sen olsan,
Çocuklaşıp şımarsak, kovalamaca oynasak,
Adlarımızı kazıdğımız, ağacın gölgesinde otursak,
Yanımda sen olsan, bir lokma sevgimizi paylaşsak.