Yanık Kalp Kokusu Şiiri - Ahmet Duran Tok

Bir yangın var içimde, dumanı sen
Söndü mü sandın? Köz köz duruyor hâlen
Adını anarken titriyor dilim
Giden sen oldun, ama yıkılan benim

Her sevda biraz yanar belki de
Ama bu… cehennemi kıskandırırdı belki de
Yastığımda hala kokunla yanıyor geceler
Kalbim, nefesin yokken bile seni bekler

Aşk bir ateşti, sen körükledin
Ben tutuştuğumla kaldım, sen seyrettin
Ne iz bıraktın ne bir veda
Sadece yanık kalp kokusu... kaldı odada

Zaman geçer, derler ya…
Bazı kokular hiç çıkmaz, unutamazsın da
Sen gitmiş olsan da çoktan uzaklara
Ben hâlâ seni taşıyorum… içimde yana yana

Yanık kalp kokusu sinmiş tenime
Ne sabun alır, ne dua geçer içime
Sadece susarım… konuşsam ağlarım
Senin adını duymamak için... kulağımı dağlarım