Yanık Dehlizler Şiiri - Dilek Değerli

Gölgeler uzadıkça uzar,
kayaların köpek dişlerine basarak
yürürken, gecenin çekici ışığına,
kesik tırnaklar ve dökülmüş saç yumağı
kadar ürküten bilinmezlikte.
Kuruyan dudaklarımı ıslatırım sırlarımla
deniz kükrer, kirpi balığı oklarını fırlatır,
rüzgâr kıpırdamadan durur,
gecenin krallığında.
Sessizliğin hayaleti döner,
üşüyen güneşin doldurduğu
bir şişe kar suyu elinde.
Dutları düşürecek kuşları bekler
içimde kıvrılıp dolaşan solucan
incecik sızılar arasında
kapkara yanık dehlizlerin yolcusu,
denizaltından geçerken
en saf gülüşünü bırakır yosuna.

(Gece Kelebeği)