Yangın Gönlüm Şiiri - Ömer Yıldız

Yağmur yağmaz kızgın çöle,
Çiçek açmaz küskün yele,
Bir göz ile bir söz ile,
Yangın gönlüm yine yangın.

Gelme girme hanem yangın
Gönlüm aşka dünden dargın.
Güzel gözle bakma baygın
Yangın gönlüm yine yangın.

Yüzü körpe kalem gibi,
Zaman akmış yılan gibi,
Ayvaz şaşkın deli gibi,
Yangın gönlüm yine yangın.

Gitti gençlik kaldı posam,
Hep sen söyle, ben susam.
Bu zemzemle aklı yusam,
Yangın gönlüm yine yangın.

Hira'da kuş böcek olsam,
Göğe Burak gibi dalsam
Ulu kullar eli tutsam,
Yangın gönlüm yine yangın.

Ateş basmış koca dağı,
Neyleyecek bahçe bağı.
Sevda buse hepsi ağu,
Yangın gönlüm yine yangın.

Sevda sözü çalmaz sazım,
Garip gönlüm sızım sızım.
Oğul bilmez görmez kızım,
Yangın gönlüm yine yangın.

Kırda biten ayrık derler,
Seni çalar yaban eller.
Ne gelincik ne de güller,
Yangın gönlüm yine yangın.

Akıl vermez söze geldim,
Oğul vermez kıza geldim,
Bu dünyada dize geldim,
Yangın gönlüm yine yangın.

Aşar gider varır dedim,
Kötü eden bulur dedim,
Ben ömrümü böyle yedim,
Yangın gönlüm yine yangın.