Yandım Diyemedim Şiiri - Sinan Oğuzhan

El verin erenler elime
Su serpin yanan yüreğime
Bir ceylan gördüm ellide
Yandım yandım diyemedim

Nazan gezer iken bahçede
Burun ucun buse istedim
Saldı beni dertten derde
Yandım yandım diyemedim

Ağuzar ettim istemeden
Beni yakanda yansın dedim
Ağ yüz karaya döndürdü
Yandım yandım diyemedim

Gülüverdi perişan oldum
Ömrüme Aişam eyledim
Avşar derdi dünyalıkmış
Yandım yandım diyemedim

Hayali yeter öz olmasın
Sır eyler gözüme kendini
Al güle sardım gizledim
Yandım yandım diyemedim

Güzelin derdi zer köşk imiş
Güzel sevmesi de zor imiş
Bir sufum var bir de canım
Yandım yandım diyemedim

İmdada yetişin erenler
Keskin hançer verin erenler
Canı sökeyim yüreğimden
Yandım yandım diyemedim

Ne nazar eder ne de kelam
Umurunda değil yangınım
Bu hal daha da kahreder
Yandım yandım diyemedim

Sırrım ayan olsun istedim
İçimde ne varsa derledim
Bir vay bile diyemedim
Yandım yandım diyemedim

Rabdir bu derdi başa veren
Tez deva da verir inşallah
Terk ettim güzel yurdunu
Yandım yandım diyemedim

Yarıldı durmaz kanar yürek
Kalmasın can tükensin beden
İmdada gelmesin sinim
Yandım yandım diyemedim

11.55 – 01.0.201
Mardin Selen