Yanarak vardim Şiiri - Samira Samiranins ...

Yanarak Vardım Sana

– Samira’nın Şiiri –

İlk adımımı attığımda
daha nefsim vardı önümde,
her bakışta kendime çarpıyor,
her duada sesimi kendimden duyuyordum.
Ben sana değil,
kendime yakarıyordum.

Aşk sandığım şey,
süslenmiş bir benlikti.
“Sevdim” dediklerim,
sadece kalbimi alkışlayan aynalardı.
Ama sen,
her şeyi kırıp döktükten sonra gelen
sessizliktin.

Bir gün sustum.
Her şeyden, herkesten.
Kendimden bile.
Çünkü seninle konuşmak için
konuşmayı bilmemek gerekiyordu.

Sonra bir rüya yaktın içime.
Adını bilmedim,
şeklini görmedim,
ama her gece
bir çöl daha geçti içimden.
Ve ben her sabah
bir yanımı daha geride bıraktım.
Her nefeste
bir parçam daha öldü.

Yanarak geldim sana.
Güzele bakarken değil—
kendimi yok sayarken sevdim seni.
Çünkü bu yol,
sevenin değil,
yok olanın yoluydu.

Seyr-i sülûk dediler adına.
Ben ise sadece
“Susarak vardım” diyebildim.
Ne gözüm kaldı geride,
ne ellerim uzandı bir başka yana.
Ben,
her terk edişte seni buldum.
Her acıda sana yaklaştım.
Her gecede biraz daha
aydınlandım karanlıkla.

Ve vardığım yerde,
adım yoktu.
Kimse beni bilmedi.
Çünkü ben oraya
adımı değil, kalbimi götürmüştüm