Kalbim kıyıda fener ne seninle yanar
Ne seninle söner döner kalbim,
Döner kalbim yine de sen, sen der
Umudu tükense de yine sana döner
Sevdan bedenimi sarmalayan urgan
Ne boğar dolanır sarmalar durmadan
Derinlere demir atıp yine seni çıkarır
Kayıpta kalsan yine seni arar bulur
Tövbeler etsem kar etmez yinede
Seven gönül terki diyar etmez
Tutkunu olur sevdasının yanıp söner
Acıya güler sevdaya süzülür durur
Tütüyor bitip yeniden alevleniyorum
Ölüme baş koydum kes at kalbinden
Sen istemesen de sende var oluyorum
İnkârım senden kovulmakta olmuyor
Çakmak çakışında yaktığın mumlar
Eriyip gitmiyor yandıkça yanıyor
Kıyıda kalmış yalnız fenerim
Sen gitsen de kalsan da yanıp söner durur
Işık tutar limanına kalbimin
Dönersin umuduna yine yatkınım
Dalgaların hırçınlığına yine mahkûmum
Kesilmez ışığım söner yanar gururum
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta