Yanan Köz Oldum Şiiri - Hakan Tatlı

Düştüm bir çıkmaza dar yoldayım ben,
Gönlümde ateş var, yanar köz oldum.
Ne bahar bildim ben ne yaz, nede sen,
Dertlerin içinde viran, öz oldum.
Gam yükü sırtımda, dert beni bekler,
Her gün ayrı yerden vuruyor eller,
Düşersem kalkamam, dizlerim titrer,
Kendime yabancı, ele yüz oldum.
Dağlar mı derman taşa mı gideyim?
Yare varmaz yollar, nasıl bileyim?
Dilimde kelam yok, kime söyleyim?
Ağzımda yarım kalan söz oldum.
Mevlam nasip etmez, vuslatı haram,
Yar ellerde gülmüş, bize hep ziyan,
Düşmüşüm yollara, halim perişan,
Savrulan yaprak gibi şimdi güz oldum.
Dost bildiklerim hep unuttu beni,
Ne soran var hâlimi, ne de seveni,
Gönlüm yangın yeri, yanan bir teni,
Dumanı tütmeyen, sönmez köz oldum.