Yanam Şiiri - Coşkun Koçhan 2

Bırakıp gidince sessiz sedasız.
Geçmiyor günlerim sana nidasız.
Issız geceleri sessiz sedasız.
Yastığa yar olan tene mi yanam.

Şan şakrak kahkaha daim dilinde.
Yüzünde pür neşe coşkun halinde.
Sen diyarında ben gurbet elde,
Hasretle kavrulan cana mı yanam.

İnanamam bir değer kıldığın bana.
Yüreğin dönmedi sevgiden yana.
İşte bu halinde her andan ana.
Yengünlük edipte sana mı yanam.

Edalı İşveli sevda narına.
Ruhum hapseyledin, hasret goruna.
Dön bir düne bak birde yarına.
Bi heba ettiğin ana mı yanam.

Bu serseri gönül düştü sevdana.
Umutlar türettin hep andan ana.
Şimdi boynu bükük elleri yana.
Koyduğun bu deli bana mı yanam.

Yağmur olsan yağma gayrı çölüme.
Bülbül olsan konma gönce gülüme.
Dirime gülmedin, kısmet ölüme.
Eceli özleyen güne mü yanam.

Haklısın belliki haddimi aştım.
Bendime sığmadım çağladım taştım.
Bir kâğıt bir kalem, bak yine coştum.
Gözümden dökülen kana mı yanam.

Dilersen sözüme eyleme hürmet.
Belki de kibirle eylersin nefret.
İster kulak asma istersen küfret,
Dilinde ki suizan amı yanam.

Gayrı geçmez oldu gönlüne nazım.
Hissedip duymazsın sesim avazım.
Hasret türküleri çalarken sazım.
YUSUFOĞLU denen şana mı yanam.

08.11.2018
Yusugoğlu