Yana Yana Değil, Dura Dura”

Ben en çok susarken büyüdüm,
Dilin ucuna değil, kalbin derinine saplanır bazı kelimeler.
Ve bazı sabahlar vardır —
Güneş doğar ama içinden geçip gitmez.

Ben bir defterin son sayfasına yazıldım,
Ne başım vardı anlatılacak
Ne de sonum.
Ama yine de yürüdüm…
Ayaklarım değil, gölgenin hatırası yoruldu.

Bir ülkeden vazgeçmedim,
Bir umuttan geçerken dizlerim kanadı.
İçimden geçen şehirleri kimse bilmedi,
Ben yaşamadım —
Kendimi bir başkasının yerine nefes aldım sadece.

Sevda mı?
Onu bir yangından kurtardım da
Kendimi orada bıraktım.

Ve şimdi…
Bir şiir okuyorsun —
Ama asıl yanan,
senin içindeki sessizlik.