Gözlerin içime Düşerken

Gözlerin içime düşerken
bir seher kuşu ürktü kalbimde.
İnce bir rüzgâr öptü alnımı,
bir duânın en sessiz yerinde.

Ben sana bakmadım yalnızca,
sende sustuğum çocukluğuma
bir pencere araladım.
Kırık saatlerime vakit oldun sen,
zaman, senden önce yarımdı.

Bir yıldız kaydı düşlerimden,
adı seninle aynıydı.
Gecenin içinde yandım,
ama sana varmak
ateşe yürümek gibi değildi.
Sen, yanarken serinleyen tek şiirdin.

Gözlerin içime düştü o an —
bir sır gibi,
bir zikir gibi,
bir ilkbahar gibi
yavaşça açıldım içimde.

Söylenmemiş her şeyin yerine
bir tek bakış yetti,
bir tek ismin…
Ve ben sustukça
sen çoğaldın.