Yamaş Şiiri - Hamit Polat

Her ân aynı güneş doğar, aynı hüzünle gün açar,
Aynı otobüs geçer yine, aynı yüzlerle dolup taşar.
Aynı şoför sürer yolu, aynı bakışla yol açar,
Ne ümit var ne bir heves, tükenmiş ömrüm sancılar.
​Belkiler içinde geçer, solgun ömrümün her ânı,
Akşam olur, yine donar, aynı gecenin harmânı.
Aynı hava, aynı duvar, aynı sofranın unvanı,
Aynı yatağa düşerim, yine serin bir virânı.
​“Değişelim!” deriz fakat değişmez yazgı, rûhûmuz,
Çünkü hayalsiz insana kapanır her gül bahçemiz.
Bir düş ister gönül fakat bitmiştir artık yolumuz,
Aynı kaderle sürünür, aynı gecede kalbimiz.