Yalvardım Şiiri - Eylül Hacer Akkuş

Ben bir yıkılışın ardından doğdum.
İnsanların adlarını unuttuğum bir gecede
senin adını anımsadım,
kendi sesimde bile yabancıydım
ama “Allah” derken
kendime en çok o an benziyordum.

Karanlıklar içimde değil,
ben karanlığın içindeydim.
Bir aydınlığa değil,
sana hasret kaldım.

Zannettim ki dünya beni sevmedi,
oysa ben seni unutmuştum.
Gönlümde kurduğum her taht yıkıldı,
her sevdada eksildim,
her gülüşte ağladım.
Meğer yandığım insanlar değilmiş;
ben senden uzak kalınca yanıyormuşum.

Ve işte o gün…
Bir sabah namazında,
ellerimi semaya kaldırdım.
Dilime hiçbir dua gelmedi önce.
Sadece bir gözyaşı süzüldü
ve o damlada tüm hayatım aktı.
Sen bilirdin,
beni bana rağmen bilirdin.
O an anladım:
Sana söyleyemediğim şeyleri
sen zaten çoktan duymuştun.

Yalvardım...
“Al bu nefsimi benden,
beni kendime bırakma,” dedim.
Çünkü ben ne zaman kendime döndüm,
Sana sırtımı dönmüşüm.
Sen ne zaman benden uzaklaştın,
ben aslında kendimden gitmişim.

Kalbimi temizle ya Rab.
Ne sevgiden nasip bırak ne kederden.
Yalnız seni koy ortasına
ve ben her şeyden geçip
o kalbe sığınayım.
Bir çocuk gibi,
bir kul gibi,
bir hiç gibi.

Bir sabır örttüm dilime,
bir rıza koydum kalbime.
Artık istemek yok,
yalnızca beklemek var.
Sen ne zaman murat edersen,
ben o zaman kavuşurum.
Çünkü senin dilemediğini
ben dileyemem ya Rab.
Dili yakan, gözyaşını döken bile
senin iznindir.
Benim sahip dediğim ne varsa
hepsi seninle var.

Geceleri çok sustum.
Herkes uykudayken,
senle uyanıktım.
Secdeye baş koyduğumda
yüzüm toprağa değil,
rahmetine değdi.
Ve ben her secdede biraz daha öldüm.
Nefsim gömüldü,
ruh doğdu içimden.

Beni senden alacak her şeyden
bıkıyorum artık.
Bir bakış, bir söz, bir koku…
Dünya ne zaman kapımı çalsa,
ben senin ismini tekrar ediyorum
duvara çarpmış bir yankı gibi.

Sana doğru yandım.
Küllerimle secde ettim sana.
Beni almazsan
bu dünya beni boğar.
Beni bırakma.
Adını unuturum diye değil,
beni senin dışında kimse yaşatamaz diye.

İçimdeki boşluk değilmiş acı veren,
orada sen olmayınca
her şey acıtırmış.
Kalbim bir evse eğer,
senin adınla açılır kapısı.
Ve bil ki Ya Rab,
o kapı sana açık kaldıkça
dünya kapansa da umurumda değil.

Ben artık sensiz gülmem.
Sensiz yürümem.
Sensiz istemem.
Sensiz bir günü yaşamam.
Çünkü yaşamak,
ancak seni anmakla olur.
Ve aşk…
Ancak seni bilmekle başlar.

11.05.2023