Yalnızlıklar mezarlığı Şiiri - Faruk Avşar

Gözlerimi kapadığımda sensizlik sarıyor düşlerimi
yalnızlık çükünce bu bedenime gölgelerine sarılarak
hasretini gideriyorum bazen hiç güneş uyanmasın parlayan gün
aydınlığı doğmasın diyorum çünkü bana sarılan hayallerin

Bir daha gelmez korkusu doğuyor içimde
bir günün ardında seni görmeyince yada titreyen sesindeki
sevgi itirafını duymayınca vurur tüm bedendeki sevinçlerin
incinir seninle evcilik oyununda yaşanan hayallerim

Bazen derin uykumda güneşin ardındaki ülkede sen deniz maviliğinde
benim sana olan sevgimde ıssızca esen rüzgarlı bir akşam vakti
bana yavaşça sokulan dalgalarda seni hayal ederek sarılışların da
seninle seviştiğim bir öpücük dokundurarak beni terk eden deniz bana

Yaptığın ihanetleri hatırlatarak sevgilerini düşlerimde öldürüp
hayallerimi ıssız mezara gömerek bir kuru gül bile soğuk toprağıma
bırakmadan beni mutsuzluklar mezarında yalnız başına bırakıyorsun
bir gün pişman olup gelip beni aradığında

Belki seni bekleyen soğuk bedenimi bulamazsın ama
toprak olan tenim seni bekleyerek iki damla göz yaşı akıtıp sevgini
bana itiraf edecek o günü bekleyeceğim evet sevgilim yalnızlıklar
mezarlığı şahidim olsun ki hep seni bekleyeceğim ….