Yalnızlık1 Şiiri - Aşkın Öztürk

Yalnızlık sardı dört bir yanımı
Sesim yankılanır boş odalarda
Her nefesimde biraz daha kaybolurum
Kalbimde eski yaralar
Unutamam onları

Nereye gider bu yol
Bilmiyorum
Hangi düşte saklı huzur
Göremiyorum

Kalp kırıkları
Sayamıyorum
Bir bir düşer içime
Topluyorum
Sorular dolu
Cevaplar yok
Ağlar mı ruhum
Belki de susar çok

Bir yağmur damlası dokunur yüzüme
Anılar akar
Silinmez izlerimde
Gözlerimde bir gölge
Hüzünle dolu
Kimse bilmez
Bu yalnızlığın sonu

Belki bir gün
Yeniden doğarım
Küllerimden bir umut çıkar
Yanarım
Ama şimdi
Karanlık sarar her yanımı
Bırakın beni
Sevdalar unutur adımı

Kalp kırıkları
Sayamıyorum
Bir bir düşer içime
Topluyorum
Sorular dolu
Cevaplar yok
Ağlar mı ruhum
Belki de susar çok