Yalnızlık Ve Sensizlik

Yine akşam oldu bu şehirde ve yine öksüz kaldık,
Bir ben varım kaldırımlarda bir de bensiz yapamayan yalnızlık.
Yürürken alacakaranlıkta hüzünlü ve sessizce,
Yıldızlar yağıyor üzerime ince ince...

Bir yıldızın kaymasından medet umarken yüreğim,
İki damla yaş bıraktı kaldırımlara gözlerim.
Yalnızlığı atmaya çalışırken içimden,
Sensizlik yine vurdu beni canevimden...

Gel ne olur beni sensiz bırakma çiçeğim,
Sensiz yaşamaktansa kollarında öleyim.
Bu, daha az acı verir yorgun bedenime,
Çünkü sensizlik kurşun gibi vurur yüreğime...