Bir sis bulutunun içinde kalmış gibi
Anlaşılmaz bir ağırlığın altında
Eziliyormuş gibi olursun;
Bulutlar geçip gitse, sisler dağılsa da
Eksilmez içinizdeki yalnızlık korkusu..
Oysa hepimizin kaderidir; biliriz:
Doğmak gibi ölmekte doğal.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




çıplak ve yalnız olmak...
maskeler takar, dostluklar arkadaşlıklar kurar ve bir hayar yaşarız ama bir başımıza kaldığımızda maskeler çıkar ve sadece yalnızlığımız ile kalırız.
beğeniyle okudum, ve tam puan ile kutluyorum.
İnsan, ağlayarak doğar. Zavallıdır. Yapayalnız gelir, üç karanlık içinden. Yapayalnız çeker acılarını. Yapayalnız yaşar. Yapayalnız kabre girer. Yapayalnız dirilir ve yine yapayalnız çıkar Allah’ın Huzuru’na! Aşktan ihanete kadar her şeyi dünya denilen bu çöplükte öğrenir.
Aç doğar, yarı aç yaşar, aşka aç, sevgiye muhtaç ölür.
özümüzde beslediğimizin adı..yalnızlık.. tebrik sevgi ve saygılar...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta