Yalnızlık kervanı Şiiri - Murat Boztepe

Yitik bir seherin mahmuru gibiyim, 
Sessizliğin kıyısında sararmış yapraklar kadar, 
Bir rüzgar, taze susuz toprakları karıştırırken, 
Ben, düşlerin uçurumunda asılı kalan bir adamım

Gecenin mırıldanışında kayıp isimler var, 
Hasretle yürünmüş kervan yolları gibi,
Adın, gizemli bir mürekkep lekesi, 
Zamanın haritasında silinmez izler bırakır.

Kanatların kırık, uçmayı unutan bir kuş,  Kül rengine boyanmış kalbimle beklerim seni, 
Sessiz sokakların yabancı adımları arasında, 
Bir tür yitik bahar gibi, sessiz ve derin.

Seninle dolu bir ansızın rüyadayım, 
Unutulmuş bir kitabın sayfasında saklı, 
Her kelime bir özlem, her satır bir yangın, 
Ve ben, kül olmuş umutlarla sana uzanırım.

Gel, bu sessizlikte yitip giden zamanı, 
Kervanlara karışmış eski bir masal gibi yaşatalım, 
Sana ait olmayan bir yüreğim yok,  benim Çünkü ben, seni kaybetsem de, sensizligin içinde, yaşarım seni...