Yalnızlık Kalır Şiiri - Uğur Musab Şahin

Keskindir dil, keskindir kalem,
Kimi söz köz olur, yanar âlem.
Bir kelamla dağılır onca yaren,
Yanında tek kalan yalnızlık olur.

Geçtiğin eşiği, büyüdüğün beşiği,
Kırk yıllık yoldaşın, o vefalı eşini
Ya emek verdiğin, elli yıllık işini,
Dağıtınca yanında yalnızlık kalır.

Kendine sorarsın nerde sevenler?
Seninle işi bitince, çekip gidenler,
Ruhun bile ten kafesini terk eder,
Yanında yalnızca, yalnızlık kalır.

Kapında bekleyen, hani köpeğin?
Kucağında uyuyan o miskin kedin,
Kafeste ki kuşun, bitmez servetin,
Yanında yalnızca bir gölgen kalır.

Bir bir giderlerken sana gelenler,
Haberini alınca, yoldan dönenler.
Daha ölmeden seni eve gömerler,
Yanında yalnızca Vedud’un kalır..
2025