Yalnızlık Çocuklarıyla Bir Sabah

Açma örtümü, örtüm bahar, vasiyetin üstüne yazıyorum,
İklim mi iklim,
Ne bir kar türküsü,
Ne bir yaz güneşi tepindiğim,
Gül açan mezardayım, geçinip gidiyorum…
…
Gece teneşirinde üşüyen cismimdir,
Boylu boyun, kaderle terslenen…
…
Gün oldu, araladım gözlerini, baktım dünyaya,
Esen rüzgar,
Savrulan bulut,
Ve bir yangın boynunda asılan evren,
Dindi,
Dağıldı,
Söndü…
…
Yalnızlık çocuklarıyla bir sabah,
Yakamızdan tutunmuş hayat parmaklarında saymaya çalıştık,
Acılar hatırladığında bizi,
Gülebilmeyi kaçıncı kez becerdiğimizi…
…
Açma üstümü, sıcak mı sıcak nefesin dolmuş koynuma,
Acıtma,
Yıllar yılı toprakla terennüm,
Adı gibi bahar, bahtiyar kalsın…