Yalnızlık Ayrılıkta Soluklanırken

Yitik aşkların kıyısında bekliyorum
Gece karanlık, dudaklarımda zift kokusu
Gece karanlık, gece saatlerin ölü mezarlığı
Umut edilecek ne az şey kalmış ki ah!
Martılar zehirleniyor ruhumun en ücra kırsalında

Güvendiğim ne varsa yıkıldı. ben
Oturup ömrümün enkazlarına ağladım. kimliksiz
Resimler çizdim yakamozların titreyen gözlerine
Ölümcül şarkılar aradım en ıssız istasyonlarda
Beni öldürecek, seni yüceltecek kelimeler biriktirdim.

Şimdi ölü düşlerin vurduğu rıhtımlarda
Uçsuz bucaksız yalanlarıma taş atıyorum
Seni hiç özlemiyorum hem gece karanlık
Batmış tüm gemilerimi onarıp sensizlikten sensizliğe kaçıyorum.

Beni bekleme, gelmeyeceğim
Elveda demeyi öğrendim ama söylemeyeceğim!