Allaha mahsus derlerdi yalnızlık,
İnanırdım tabi herkes yanımdaydı,
Şimdi ise dalda kalan son yaprak gibiyim,
Hayatım bir savaş sonrası,
Sanki tek kurtulan ben,
Sıra dağlar çevirmiş etrafımı,
Yanan,yıkılan,yok olan ben,
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
'dalda kalan son yaprak'; yalnızlığı ne kadar net ifade etmişsin Oktay... bu kadar olur... tebrik ediyorum.
Hüzünlü ve etkileyici.... Güzel bir palaşım... Tebrikler..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta