Yalnızlık bir sonbahardır
Sararmış yapraklarıyla dökülen
Pörsümüş bir kalbin boğuk sesiyle
Hicabından kesilen son nefesiyle
Puslu bir sevdadır, içimden sökülen
Yalnızlık bir vazgeçitir,
Kuytularda acıya selam verilirken
Elinde ölümle gelen bir celladın
Ufak gözlerinde eriyen bir kadın
Dokunur nabzına, kalem kırılırken
Yalnızlık, çöllerin serabıdır,
Gezinir bezirganlar yörüngesinde şaşkın
Bilemez bağrımızda açan çiçekler,
Birazdan elimizde sararıp solacaklar.
Her umut, tozuyla viran olup gider, aşkın.
Yasin TEKİN(10/05/2001)
Fuad YusufoğluKayıt Tarihi : 10.12.2008 18:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!