yalnızlık örülür çoğalır boşlukta
boşlukta büyür büyür genişler
ilmek ilmek tığ uçlarında zamanın
yalnızlık boşlukta bir atlı
bozbulanık gökler altında
göz gördüğünce ufukta
sonsuzluk sarar insanı
kişi karıştıkça çokluğa
boğulsa da yalnızlıktan
sür atını ey yolcu
sür çokluk cengine
belki düşer payına
yalnızken de çoğul olmak sevinci
Kayıt Tarihi : 29.3.2007 09:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!