Yalnızlık Şiiri - Mediha Nas

Ha karşı çatıda ki güvercinler
Ha ben ne farkederki
Arada ne değişiyor
Onlar çatıda kanat çırpıyor
Ben yalnızlıktan çırpınıpta uçamıyorum
Onlar daha şanslı
Arada uçup dönüyorlar
Ben nereye döneyim
Burada yollar boş
İnsanlar hiç görünmüyor
Ben yalnızım
Kafeste kuş misali
Ateşin içinde bir kor
Sızısı bitmeyen kalbim
Gözyaşlarını sürekli erteleyen ben
Buradayım isteyipte istemediğim
Artık sözcüklerde anlamsız
Bahtsız ben yine yalnızım
Yine düşünceli gözlerle bakıyorum
Kader diyorum kendi kendime