Yaprakları dökülmüş çıplak bir ağaç gibi,
Ruhum bile yalnızlığına ağlıyor.
Bir kez daha öğrendim ki;
Yalnızlığı yağmur bile yıkıyamıyor...
12.12.2000/ İstanbul
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.




Yalnızlığı Yağmur bile yıkayamıyor.... yalnızlığı yenmenin tek yolu kişinin kendi yüceltmesi yani hayata bağlayan şeylerle var olduğunu kendi kendine hissettirmesi: şükrederek güzel şeyler düşünerek
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta