Yalnızlık Şiiri - Enes Papağan

Bir yalnızlık var içimde,
Yağmurun altında damla damla biriken.
Gözyaşlarımın aktığı bitmez gecelerde,
Gözlerimin altını mosmor eden.

Bir yalnızlık var içimde,
Derdimi duvarlara anlattıran.
Bazen saniye bazen saatlerce,
Sebepsizce tavana baktıran.

Bir yalnızlık var yüreğimde,
Akan bir nehrin üstündeki,
Kağıttan bir gemi gibi.
Kimse bilmiyor nereye gittiğini.

Bir yalnızlık var çehremde,
Hep dertli, hep kederli.
En mutlu olduğum günlerde bile,
Andırıyor solan gülleri.

Bir yalnızlık var kalbimde,
Bazen hızla geliyor ağrısı,
Bazen de yavaş yavaş vuruyor yüreğime.
Bendeki bu yalnızlık alın yazısı.

Bazen herkes sırtını döner sana,
Yapayalnız kalırsın.
Etrafındaki kalabalığın arasında,
Kendini ararsın.

Öyle bir yalnızlıktır ki bu,
Eline bir kağıt kalem alırsın.
Ne yemek ister canın ne su,
Oturursun sabaha kadar şiir yazarsın.

Öyle bir yalnızlık var ki bende,
İstiyorum ki artık kalbim dursun.
Rüyama gelsin çocukluğum bu gece,
Ben gitmeden halimi sorsun...