Yalnızlık Şiiri - Birkan Demirci

Bir rüzgar esti, savurdu düşlerimi,
Gönlümün sokakları tenha şimdi.
Sesler kayboldu, sanki herkes gitmiş,
Bir ben kaldım, yalnızlık yetmiş.

Zaman usulca dokundu yüzüme,
Her çizgide ayrı bir hüzün gizli.
Dostlar uzak, anılar kırık,
Bu dünyada yalnız olmak ne garip.

Kalbim, sen yine sus, sözlerin ağır,
Bu yolda taşlar kadar sessiz kal.
Belki bir gün biter bu uzun kış,
Ama şimdilik yalnızlıkla barış.