Yalnızlık Şiiri - Rabia Sude Yolcular

Bir şiir yazasım geliyor birden bire,
O kalabalıklar içindeki yalnızlığım çarpıyor satırlara,
Kuş olup kanatlanasım geliyor uzak bir yere,
Yüreğim yetmiyor sensizliğe doğru gitmeye.

Sonra düşünüyorum aklım aldığınca,
Söylüyorum bu sözleri dilim varmasa da,
Diyorum yanımdayken bile yoksun aslında,
Kendimi kandırıyorum kızım anlasana.

Evet kabalıklar içindeki o yalnız benim.
Seni de yormazsam içimi dökebilir miyim?
Yorgunum, kırgınım ve biraz bitkinim.
Sen bilmezsin ama ben kimsesizim.

Saat şimdi sensizliği çeyrek geçiyor.
Yinede elimden zamanı durdurmak gelmiyor.
Gurur duvarları dönüşüne izin vermiyor.
Senin yerinde şimdi hasret rüzgarları esiyor…